Jacks Birthday Reflections – CT Working Moms

Όλοι μου είπαν να μην το κάνω. Αδιάφορες ηλικιωμένες κυρίες στο μπακάλικο, έμπειρες μαμάδες σε παιδικές χαρές, σε νόμους, καλές φίλες. Όλοι ήξεραν τι θα συμβεί και με προειδοποίησαν. Δεν άκουσα, και το έκανα πάντως.

Ανοιγόκλεισα και τώρα δεν υπάρχουν άλλα μωρά στο σπίτι μου.

Όχι άλλο νοσηλευτικό, όχι άλλο μαραθώνιο αργά τα βράδια.

Όχι άλλο τρέξιμο (εντάξει, τζόκινγκ) ενώ σπρώχνεις ένα μικροσκοπικό φιλαράκι.

Όχι άλλες μαλακές, χειροποίητες κουβέρτες για μωρά.

Το στροβιλισμό της αντλίας; Δεν το έχω ακούσει εδώ και χρόνια.

Νυχτερινό σαμπουάν μωρού με λεβάντα Johnson’s; Τώρα χρησιμοποιούμε 2 σε 1.

Απαλό, βελούδινο, βρεφικό δέρμα; Τώρα έχει γίνει ηλιόλουστη και σκληρή στην αφή.

Οι πάνες είναι πλέον σούπερ ήρωες σφιχτά λευκά.

Τα μωρουδιακά γάργαρα έχουν μετατραπεί σε κλανιά αστεία.

Όλες αυτές οι αλλαγές έχουν εφαρμοστεί εδώ και αρκετό καιρό, αλλά με τον Jack να γίνεται 5 σήμερα, φαίνονται πιο εμφανείς. Πηδώντας από τη γωνιά του μυαλού μου σκιά, σαν κουτί που κρύβεσαι στη σοφίτα. Ξέρεις ότι το κουτί είναι εκεί πάνω. Ξέρεις ότι πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Το χώνεις στη σκοτεινή γωνία της σοφίτας πάντως.

Υπάρχει τρόπος να γιορτάσω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν χωρίς να σκεφτώ τι σημαίνει αυτό με τη σειρά μου για μένα; Δεν νομίζω ότι ως γονείς είναι εφικτό, ή τουλάχιστον εύκολο. Είπα στον εαυτό μου ότι θα επικεντρωθώ στο να μεγαλώνει και να ευδοκιμεί ο Τζακ. Αφού είχα μια στιγμή να νιώσω πραγματικά.

Είμαι… λυσσασμένος. Ένα μέρος μου με αγωνία αναρωτιέται αν απόλαυσα τις στιγμές αρκετά. Αισθάνομαι κάποια ενοχή που η μετά τον τοκετό είχε αφαιρέσει στιγμές της ζωής μου που υποτίθεται ότι ήταν «οι πιο ευτυχισμένες» της ζωής μου. Και εκείνες οι στιγμές ήταν χαρούμενες, μόνο με μια ταινία από πάνω τους, έτσι δεν μπορούσα να δω τόσο καθαρά. Ξέρω ότι δεν υπάρχει δάχτυλο για να κουνήσω, αλλά αυτό δεν σταματά τα τεράστια κύματα θλίψης που έρχονται μερικές φορές όταν αναπολώ εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Αλλά μου έδωσε και τόση ζωή. Πέρασα τα νύχια στα βάθη μιας κόλασης που δεν ήξερα ότι υπήρχε, και είμαι ακόμα εδώ με το κεφάλι μου πάνω από το νερό. Ουρλιάζοντας στον κόσμο ότι τα κατάφερα.

Είμαι επίσης, ενθουσιασμένος. Είναι η μόνη λέξη που μπορώ να σκεφτώ όταν περιγράφω πώς είναι να βλέπεις το μωρό σου να μεγαλώνει σε παιδί με τη δική του μικρή προσωπικότητα. Είναι συναρπαστικό να τους γνωρίζεις ως ανθρωπάκια που σου χωρίζουν.

Είμαι περήφανος για τους ανθρώπους που γίνονται.

Είναι τιμή μου που είμαι η μαμά τους!

Ο Τζακ γίνεται 5 σήμερα και δεν υπάρχουν άλλα μωρά στο σπίτι μας.

Ωστόσο, υπάρχει χαρά, γέλιο, γλυκύτητα, ευτυχία, ανοησία και ομορφιά στη μελαγχολία της ενηλικίωσης.

Σε αυτόν που είναι κυριολεκτικά καθαρός ήλιος στη ζωή μου.

Στον Τζακ!

«Είθε τα χέρια σας να είναι πάντα απασχολημένα

Είθε τα πόδια σας να είναι πάντα γρήγορα

Να έχετε γερά θεμέλια

Όταν οι άνεμοι των αλλαγών μετατοπίζονται

Να είναι πάντα χαρούμενη η καρδιά σου

Να είναι πάντα το τραγούδι σου

Και να μείνεις

Για πάντα νέος» – Bob Dylan