Happy Medicated – Εργαζόμενες μαμάδες CT

Ανησυχία. Ήταν μέρος της ζωής μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Είναι δύσκολο να ταρακουνηθεί και είναι πάντα τόσο επίμονο. Ακόμα κι όταν ήθελα να με αφήσει ήσυχο, βρήκε έναν τρόπο να ξαναμπεί κρυφά. Έχω έντονες αναμνήσεις από τη σκέψη ότι ο πατέρας μου πέθαινε ή τον έβλεπα να τον απομακρύνουν με ένα ασθενοφόρο, μόνο για να του πουν ότι έπαθε κρίση άγχους . Αυτές οι μη ισορροπημένες χημικές ουσίες του εγκεφάλου σίγουρα κάνουν καλή δουλειά και εκδηλώνονται ως σωματικά συμπτώματα.

Όπως συμβαίνει συχνά, αυτό το δώρο μεταδόθηκε από γονέα σε παιδί και κι εγώ άρχισα να ζω σε μια συνεχή κατάσταση ανησυχίας. Έχω μια ανάμνηση της δασκάλας μου στην πρώτη τάξη που με ρωτούσε γιατί πήγαινα τουαλέτα τόσο πιο συχνά. Ήταν επειδή πλησίαζαν συνέδρια και οι γονείς μου έρχονταν να τη συναντήσουν. Το νευρικό κατούρημα είναι απαίσιο, αλλά αυτά τα νευρικά κακά – είναι χειρότερα. Μπορούσα να κάνω χωρίς να τρέμει το χέρι, να τρέμει το πόδι, να αισθάνεται εμετό και να μην μυρμηγκιάζει επίσης.

Τέλος πάντων, όσο περνούσαν τα χρόνια η εδραιωμένη σχέση μου με το άγχος γινόταν όλο και πιο δυνατή και πιο βροχερή. Δεν μπορώ να σας πω πόσα βράδια θα καθόμουν στον καναπέ ένα λεπτό και θα ήμουν σε πλήρη υστερία το επόμενο πεπεισμένος ότι ολόκληρη η οικογένειά μου θα πέθαινε. Έμαθα να το διαχειρίζομαι σχετικά καλά. Ήξερα ότι ένα σύντομο τηλεφώνημα στην οικογένειά μου για να βεβαιωθώ ότι όντως ήταν ζωντανό, θα μπορούσε να με επαναφέρει στην πραγματικότητα, ότι αν τα πόδια μου άρχιζαν να τρέμουν, αλλάζω το μοτίβο της αναπνοής μου, και ότι η απόσπαση της προσοχής μου ήταν η καλύτερη λύση όταν άρχισε να κλιμακώνεται. Αυτό ήταν υπέροχο μέχρι που ένα βράδυ η όρασή μου έγινε θολή, τα πόδια μου δεν λειτουργούσαν, νόμιζα ότι θα έκανα εμετό και η καρδιά μου χτυπούσε ανεξέλεγκτα. Τηλεφώνησα στη μαμά μου, αλλά πριν προλάβει να φτάσει, είχα τηλεφωνήσει στο 911. Ήμουν σίγουρος ότι επρόκειτο να πεθάνω και ο θετός γιος μου θα έμενε με άλλον έναν πόνο καρδιάς για να προσθέσει στην ήδη εκτενή λίστα του.

Οι ΕΜΤ έφτασαν και αμέσως ήξεραν αυτό που έπρεπε να γνωρίζω ήδη. Δεν ήταν καρδιακή προσβολή. Ήταν μια κρίση άγχους. Εκεί πηγαίνουν εκείνες οι χημικές ουσίες του εγκεφάλου που παρουσιάζονται ξανά ως σωματικά συμπτώματα. Η μαμά μου με οδήγησε στο νοσοκομείο για να είμαι ασφαλής. Μου έδωσαν φάρμακα για να με ηρεμήσουν και με έστειλαν σπίτι.

Η μαμά μου είναι το μόνο άτομο που θα μπορούσε σχεδόν πάντα να με επαναφέρει σε έλεγχο όταν το άγχος θα γινόταν κακό. Μπορούσα να της μιλήσω και να νιώσω μια αίσθηση γαλήνης να με κυριεύει. Της μιλούσα, έκλαιγα και μετά αποκοιμιόμουν. Ήταν το ασφαλές μου άτομο. Τελικά έφτασα σε ένα σημείο στη ζωή μου όπου συνειδητοποίησα ότι είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ΤΗΣ φροντίζοντας άτομα με άγχος και αποφάσισα ότι ήταν καιρός να την απαλλάξω από αυτό το βάρος. Ο πατέρας μου είχε λάβει αποτελεσματικά φάρμακα για χρόνια σε αυτό το σημείο, και ήταν η σειρά μου να ψάξω και εγώ για φάρμακα.

Στην ηλικία των 32 ετών έπρεπε να κοιτάξω πέρα ​​από όλο το στίγμα που είχα δημιουργήσει στο μυαλό μου σχετικά με τη φαρμακευτική αγωγή, να παλέψω με όλα τα τι εάν και να κλείσω ένα ραντεβού με τον γιατρό μου. Γνωριστήκαμε και έκλαψα καθώς συμπλήρωνα τις κλίμακες αξιολόγησης. Μου πρότεινε το Lexapro και τη θεραπεία, και για πρώτη φορά ήμουν πρόθυμος να κάνω αυτό το άλμα.

Έχουν περάσει 3 χρόνια και η έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής ήταν η ΚΑΛΥΤΕΡΗ απόφαση που έχω πάρει ποτέ για τον εαυτό μου. Είμαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Μπορεί να μην φαίνεται ότι έχουν αλλάξει πολλά για ένα άτομο που κοιτάζει έξω, αλλά για μένα είναι κυριολεκτικά σαν τη νύχτα με τη μέρα. Μπορώ να λειτουργήσω χωρίς να βρίσκομαι σε μια συνεχή υποκείμενη κατάσταση ανησυχίας, κάτι που είναι πιο απελευθερωτικό από ό,τι μπορώ καν να εξηγήσω. Το να παίρνεις φάρμακα είναι τόσο στιγματισμένο και οι άνθρωποι μπορεί να είναι τόσο αγενείς, αλλά ειλικρινά εύχομαι να μπορούσα να φωνάξω από τις στέγες ότι η αναζήτηση βοήθειας και η φαρμακευτική αγωγή είναι η καλύτερη επιλογή για μερικούς ανθρώπους. Μπορεί να σας βοηθήσει να ζήσετε μια καλύτερη ζωή. Μπορεί να αφαιρέσει τη συνεχή γκρίνια που σας στοιχειώνει κάθε δευτερόλεπτο κάθε μέρας.

Αφήστε τον εαυτό σας να είναι ευτυχισμένος. Εάν χρειάζεστε φάρμακο, πάρτε το και μην αφήσετε κανέναν να σας πει ότι είστε λιγότεροι εξαιτίας αυτού. Τώρα, φεύγω για να μην έχω άγχος και να απολαύσω τη ζωή μου. Πιάσε αργότερα!