Περιεμμηνόπαυση – CT Εργαζόμενες μητέρες

«Είμαστε στην ηλικία τώρα… την εποχή της περιεμμηνόπαυσης», είπε η κοπέλα μου τόσο επί της ουσίας. Γέλασα μόνος μου. Ίσως να ήταν, αλλά είμαι ακόμα λίγα χρόνια νεότερος. Την άκουσα και την υποστήριξα, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να βιώνω ακόμη την εμμηνόπαυση.

Αλλά τις επόμενες μέρες, δεν μπορούσα να σταματήσω να σκέφτομαι αυτά που είπε. Ζήτησα από την καλή μου φίλη, την Google, να μου πει περισσότερα για αυτήν την περιεμμηνόπαυση. Και μετά έκανε κλικ.

Η αϋπνία. Η αύξηση βάρους. Οι πονοκέφαλοι. Οι εναλλαγές της διάθεσης. Η ζέστη. Η στρογγυλοποίηση και η απαλότητα του σώματός μου. Εξάντληση. Ένιωθα αποκομμένη από τον εαυτό μου, αλλά ειλικρινά σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν κατάθλιψη. Είχα επιστρέψει ακόμη και στη θεραπεία για να απαλλαγώ από αυτές τις τρομερές αλλαγές.

Δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι ο κολπικός ερεθισμός και ο κνησμός που ένιωθα για αρκετούς μήνες μπορεί να σχετίζεται με μειωμένα οιστρογόνα. Ούτε μου είπε κανένας από τους γιατρούς που με εξέτασαν και με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε λοίμωξη μέχρι να ρωτήσω.

Έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων δώδεκα ετών έγκυος, μετά τον τοκετό ή θηλάζω. Με όλες τις συνοδευτικές διακυμάνσεις των ορμονών με τα χρόνια, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν αναγνώρισα τα πρώιμα σημάδια της περιεμμηνόπαυσης. Επιπλέον, περίμενα πραγματικά ότι η εμμηνόπαυση θα ανακοινώσει την άφιξή της δυνατά. Δεν πίστευα ότι θα με κρυφά τόσο διακριτικά.

Και δεν εκτίμησα πλήρως το εύρος των συναισθημάτων που θα βίωνα γι‘ αυτό.
Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου μαθαίνοντας να αγαπώ το σώμα μου και ό,τι μπορεί να κάνει ως γυναίκα που τεκνοποιεί – μέσα από τις καλές στιγμές και τις δύσκολες στιγμές – όπως άλλαζε με κάθε εγκυμοσύνη και μετά. Βρήκα δύναμη, ομορφιά και ανθεκτικότητα στην ικανότητα του σώματός μου να δημιουργεί, να μεταφέρει και να συντηρεί τη ζωή. Τι σημαίνει η περιεμμηνόπαυση για μένα και αυτή την ταυτότητα;

Δεν μπορώ παρά να θρηνήσω αυτά τα χρόνια πέρασαν λίγο. Λαχταρώ το άλλο μου σώμα. Το νεότερο σώμα. Το πιο σφριγηλό σώμα. Το σώμα που είχε έμμηνο ρύση, και ωορρηξία τακτικά, και έκανε μωρά. Λαχταρώ τις μέρες που ένιωθα γεμάτος ενέργεια και σέξι.

Φαντάζομαι ότι το νέο μου σώμα θα είναι διαφορετικό, αλλά εξίσου δυνατό, και όμορφο και ανθεκτικό. Χωρίς αμφιβολία μεγαλύτερη, αλλά και πιο σοφή και πιο σίγουρη για τις προτιμήσεις, τις αντιπάθειες και τα όριά της.

Δεν ξέρω πότε θα βγω στην άλλη πλευρά αυτού του ταξιδιού και τι επιπλέον αλλαγές έρχονται για το σώμα μου. Ένα όμως είναι σίγουρο. Όποιος κι αν γίνω θα μάθω να την αγαπώ κι εγώ.