Ο Ken Smith Goes Hardcore στο Gowanus – THE DIRT

Κατά μήκος του καναλιού Gowanus στο Μπρούκλιν, έχει γίνει ένας ηλεκτρικός σταθμός 118 ετών Powerhouse Arts, ένας χώρος σύγχρονων τεχνών και κατασκευής. Για να προστατεύσει την προκυμαία του από τις καταιγίδες και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, εταιρεία αρχιτεκτονικής τοπίου Εργαστήριο Ken Smith στρώσεις σε άμυνες από χάλυβα και σκυρόδεμα. Αλλά έπλεκαν επίσης σε μια λύση βασισμένη στη φύση για να συλλάβουν τα όμβρια ύδατα. «Είναι τόσο ένα αμυντικό μέτρο όσο και μια ζωντανή ακτογραμμή που θα κάνει την τοποθεσία προσαρμόσιμη», δήλωσε ο Ken Smith, FASLA. «Έτσι θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε έναν στενό χώρο με απότομη κλίση για να κάνουμε πολλά».

Ο σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, κάποτε στέγαζε τουρμπίνες που κινούνταν με άνθρακα που παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια. Το τριώροφο κτίριο από κόκκινο τούβλο αναπτύχθηκε από την Brooklyn Rapid Transit Company. Παροπλίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1930 και στη δεκαετία του 1970 ξαναγεννήθηκε ως εγκατάσταση αποτέφρωσης χαρτονιού. Έκτοτε, είχε πολλές ζωές και έγινε σπίτι καλλιτεχνών και καταληψιών. Μερικοί από τους καλύτερους καλλιτέχνες γκράφιτι της πόλης άφησαν το στίγμα τους. Και τις τελευταίες δεκαετίες, έγινε γνωστό ως Batcave, ένα μέρος για χορευτικά πάρτι.

Αφού ίδρυσε ένα ίδρυμα, ο hedge funder Joshua Rechnitz αγόρασε το κτίριο το 2012. Στη συνέχεια προσέλαβε αρχιτέκτονες Herzog & de Meuron και PBDW για να ανακαινίσουν τον ηλεκτρικό σταθμό και να γράψουν ένα γράφημα σε ένα εξαώροφο παράρτημα, διπλασιάζοντας ουσιαστικά τα τετραγωνικά μέτρα. «Έφεραν αυστηρότητα στο έργο, διατηρώντας την αρχιτεκτονική με όσο το δυνατόν πιο απλό τρόπο», είπε ο Smith κατά τη διάρκεια της περιοδείας μας στο hardhat.

Το ίδρυμα και οι αρχιτέκτονες φαντάστηκαν ξανά τον χώρο ως σύγχρονο καλλιτέχνη και στούντιο κατασκευής που θα προσφέρει μαθήματα κοινότητας, χώρους δημιουργίας πρωτοτύπων, κατάρτιση για εργασία και δημόσιες εκθέσεις. Αλλά ήθελαν επίσης να διατηρήσουν τα στρώματα της ιστορίας του, συμπεριλαμβανομένων των γκράφιτι.

Βγαίνοντας από το πίσω μέρος του Powerhouse, εμφανίστηκε η έκταση του καναλιού Gowanus, μιας από τις πιο μολυσμένες τοποθεσίες Superfund στη χώρα. Είναι ένα υδάτινο σώμα που συνεχίζει επίσης να δέχεται εκατομμύρια γαλόνια συνδυασμένης υπερχείλισης αποχέτευσης κάθε χρόνο.

Το κανάλι έχει προσελκύσει πολλούς αρχιτέκτονες τοπίου όλα αυτά τα χρόνια. Η Susannah Drake, η FASLA και η εταιρεία της DLANDStudioδημιούργησε το Gowanus Canal Sponge Park™. Αυτό ξεκίνησε ως ένα σχέδιο για την επένδυση του καναλιού μήκους 1,5 μιλίου με απορροφητικούς χώρους πρασίνου που θα μπορούσαν να μειώσουν τα όμβρια ύδατα από περαιτέρω ρύπανση της πλωτής οδού. Ενα πιλοτικό σφουγγάρι 1.800 τετραγωνικών ποδιών ολοκληρώθηκε στη συνέχεια το 2016 και τώρα συλλαμβάνει περίπου 2 εκατομμύρια γαλόνια όμβριων υδάτων κάθε χρόνο.

Και το 2018, η SCAPE Landscape Architecture συνεργάστηκε με την κοινότητα για τη δημιουργία του Masterplan Gowanus Lowlands, ένα όραμα για την αποκατάσταση των δημόσιων χώρων και την οικολογία του καναλιού και της λεκάνης απορροής του. Το SCAPE περιηγήθηκε στην ιστορία του οικοσυστήματος Gowanus Creek που υπήρχε κάποτε. Στη δεκαετία του 1850, ο κολπίσκος σκληρύνθηκε, και έγινε αυτό που είναι σήμερα – ένα κανάλι για τις μεταφορές και τη βιομηχανική κατασκευή.

Ο Smith είπε ότι κατά τη διάρκεια της υπερθύελλας Sandy, που έπληξε την πόλη το 2012, τα μολυσμένα νερά του καναλιού αυξήθηκαν κατά 12 πόδια, πλημμυρίζοντας την περιοχή. Δουλεύοντας με περιορισμένο χώρο, αποφάσισε να ενισχύσει την προκυμαία του Powerhouse Arts με ένα χαλύβδινο θαλάσσιο τείχος και τσιμεντένια μπλοκ αυλής, προστατεύοντάς την από μελλοντικές καταιγίδες και επιπτώσεις στο κλίμα. «Ο ιστότοπος αυξήθηκε σημαντικά. Για να είμαστε καλοί πολίτες, πήγαμε με οπλισμό».

Πριν ο Smith ξεκινήσει το έργο του, το υπάρχον άκρο της προκυμαίας ήταν 5,8 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, επομένως δεν αρκούσε για την προστασία από μια μελλοντική καταιγίδα. Με την ομάδα μηχανικών, ο Smith έφερε 225 πόδια από μαύρους τοίχους από λαμαρίνα χάλυβα, οι οποίοι οδηγήθηκαν 40 πόδια κάτω στην όχθη του καναλιού. Η κορυφή του νέου θαλάσσιου τοιχώματος με πασσάλους είναι τώρα 10 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας — υψηλότερη αλλά όχι αρκετή για τις μεγαλύτερες αναμενόμενες καταιγίδες. Στην ξηρά, το θαλάσσιο τείχος είναι περίπου το ύψος ενός υποβραχιόνιου για τον Smith, 3-4 πόδια από το έδαφος, τόσο δυνατό να το δει κανείς.

Πίσω από το θαλάσσιο τείχος, ο Σμιθ ύφαινε σε ένα χωματόδρομο πλάτους 12 ποδιών, διασφαλίζοντας την πρόσβαση του κοινού στην προκυμαία. Από το πίσω μέρος αυτού του μονοπατιού, οι κλιμακωτές σειρές από τσιμεντένιους τοίχους αυλής προσθέτουν άλλα 12,75 πόδια προστασίας. Οι 366 τσιμεντόλιθοι αυλών, που μερικές φορές ονομάζονται «μπλοκ της μαφίας», παρατάσσονται σε ακριβείς σειρές. Η κορυφή της πλαγιάς είναι τώρα 19,5 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.

Ο Smith είπε ότι χρησιμοποίησε επίσης σκληρά υλικά όπως χάλυβας και σκυρόδεμα επειδή ήθελε να διατηρήσει το «βιομηχανικό λεξιλόγιο» του ιστότοπου.

Βλέπει δυνατότητες σε αυτή την ταπεινή γκρίζα υποδομή: «Οι Gabions ήταν χρηστικοί. τώρα είναι αρκετά φετιχοποιημένοι. Οι τσιμεντένιοι μπλοκ αυλών θα γίνουν το επόμενο γκαμπόνι». (Και, ελπίζουμε, είναι το οικολογικό σκυρόδεμα που θα φετιχοποιηθεί).

Τα μπλοκ τοποθετήθηκαν επίσης σκόπιμα, ώστε να είναι πολυλειτουργικά: «Μπορούν να χρησιμοποιηθούν. μπορείς να καθίσεις πάνω τους».

Πάνω από τα τετράγωνα υπάρχει μια βλάστηση αποθήκη γεμάτη με δέντρα και λιβάδια που θα αιχμαλωτίσουν το νερό που προέρχεται από το πάρκινγκ του Powerhouse. «Τα δαμάσκηνα της παραλίας, ο καφές και οι κόκκινοι κέδροι είναι σκληροί» και θα εξασφαλίσουν ότι το ζωντανό στοιχείο της ακτογραμμής θα αντέξει.

Οι ογκόλιθοι σκαρφίστηκαν για να αντισταθμίσουν το ευθύγραμμο κτίριο. «Δεν ήθελα το τοπίο να είναι πολύ ευθύ και άμεσο. Ήθελα να δημιουργήσω ένα ενδιαφέρον πλαίσιο για το κτίριο.”

Διασχίζοντας μια γέφυρα προς την άλλη πλευρά του καναλιού Gowanus, ο Smith παρατήρησε ότι το κανάλι είναι ένα εξαιρετικά μολυσμένο μέρος που επανατοποθετείται γρήγορα ως κατοικημένη περιοχή.

Στεκόμενος στο Sponge Park και κοιτάζοντας πέρα ​​από το κανάλι στο Powerhouse Arts, θα μπορούσε κανείς να δει μια ποικιλία από παραθαλάσσια τοπία – μερικούς σαφώς πράσινους χώρους που σχετίζονται με κατοικίες, ορισμένους δημόσιους χώρους και μερικούς συνδεδεμένους με παραδοσιακούς χώρους παραγωγής. Η ad-hoc προσέγγιση για την ανθεκτικότητα στην προκυμαία στη Νέα Υόρκη ήταν προφανής.

Οι λύσεις που βασίζονται στη φύση για τις καταιγίδες, όπως τα μαγγρόβια και οι υγρότοποι, είναι ιδανικές, αλλά απαιτούν αρκετό χώρο στην ακτή. Τα κατασκευασμένα νησιά, βερμούδες και ύφαλοι μπορούν να μειώσουν την κυματική ισχύ από τις καταιγίδες στα ανοιχτά, αλλά απαιτούν αρκετό χώρο στο νερό και απόσταση από τη στεριά.

Ποια είναι η λύση κατά μήκος των πολύ ανεπτυγμένων κοινοτήτων καναλιών και ποταμών, όπου δεν είναι δυνατές οι οπισθοδρομήσεις ή οι λύσεις στην ξηρά; Σε πολλά μέρη, η πόλη της Νέας Υόρκης έχει ανυψωθεί, προσθέτοντας υπερυψωμένες δομές πάρκων καθώς και θαλάσσια τείχη στην προκυμαία της. Το έργο Powerhouse Arts λέει εδώ, τουλάχιστον σε αυτό το τμήμα του καναλιού, ανθεκτικότητα σημαίνει πανοπλία. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι η επόμενη μεγάλη καταιγίδα, που έγινε πιο καταστροφική από την κλιματική αλλαγή, θα εκτιναχθεί αλλού.