Ο χειμώνας δεν περιμένει τίποτα – CT εργαζόμενες μαμάδες

Ζω στη νότια Νέα Αγγλία και ενώ ο φετινός χειμώνας μας ήταν σχετικά ήσυχος (ήπιο και ελάχιστο χιόνι) εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από το τυπικό κρύο και θλιβερό καιρό που ορίζει τον χειμώνα. Δεν είμαι λάτρης του χειμώνα και όσο μεγάλωσα η εποχή ήταν όλο και πιο δύσκολη στην ανεκτή. Φέτος με επιβάρυνε και ένα απρόσμενο χειρουργείο. Η ανάρρωση δεν ήταν εύκολη και ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Τις προάλλες κάποιος με ρώτησε πώς τα πάω (πάντα φορτωμένη ερώτηση αυτές τις μέρες). Καθόμουν στην πιο άνετη καρέκλα μου, κάτω από μια κουβέρτα, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο μια άλλη γκρίζα μέρα. Κάτω από την επιφάνεια ένιωθα πόνο από το χειρουργείο, βαριόμουν επειδή έλειπα από τη δουλειά και στεναχωριόμουν λόγω διαφόρων προσωπικών ζητημάτων, αλλά επιφανειακά δεν μπορούσα να μην σκεφτώ… στην πραγματικότητα ένιωθα αρκετά ικανοποιημένος και άνετα με έναν νόμιμο λόγο να μην πάτε πουθενά και μην κάνετε τίποτα αυτή τη άθλια χειμωνιάτικη μέρα. Έπινα τον ζεστό μου καφέ, είχα ένα υπέροχο βιβλίο στην αγκαλιά μου και δεν είχα σχέδια να κάνω πολλά. Και το καλύτερο μέρος; Δεν ένιωσα ούτε ένοχη που πέρασα μια μέρα μέσα κάτω από μια κουβέρτα.

Γιατί ο χειμώνας δεν περιμένει τίποτα από εμένα.

Ο χειμώνας δεν περιμένει τίποτα από εμάς. Δεν είναι υπέροχο; Κάθε άλλη σεζόν περιμένει τόσα πολλά. Την άνοιξη πρέπει να βγούμε από το σπίτι, να απολαύσουμε τον ζεστό αέρα, να „πάρουμε λίγο ήλιο!“. Πρέπει να ανοίξουμε τα παράθυρα, να αερίσουμε το σπίτι, να καθαρίσουμε, να καθαρίσουμε. Οι αυλές μας θέλουν δουλειά, πρέπει να φυτευτούν λουλούδια, να στήσουν έπιπλα βεράντας. Η άνοιξη φέρνει μαζί της τόσα πολλά γεγονότα. Ρεσιτάλ, τελετές βραβείων, χοροί, αποφοίτηση, γάμοι, ντους, πικνίκ, παρελάσεις, η λίστα είναι ατελείωτη.

Χειμώνας όμως; Τίποτα.

Το καλοκαίρι δεν μπορούμε να χάσουμε μέρες. Αν ο ήλιος είναι έξω, καλύτερα να είμαστε έξω. Βγείτε στην παραλία, πηγαίνετε στην πισίνα, ΒΓΗΤΕ ΕΞΩ ΚΑΙ ΠΑΙΞΤΕ. Έχουμε διακοπές να κάνουμε και τόσα πολλά πικνίκ να παρακολουθήσουμε. Τα πικνίκ για την Ημέρα Μνήμης, τα πάρτι αποφοίτησης, τα πικνίκ της 4ης Ιουλίου και τα καλοκαιρινά γενέθλια σημαίνουν πάντα «ας κάνουμε μπάρμπεκιου!». Είμαι καλοκαιρινό κορίτσι και νιώθω ένοχος αν περάσω κάποια από τις καλοκαιρινές μου μέρες καθισμένη μέσα χωρίς να κάνω τίποτα.

Αλλά τον χειμώνα; Δεν είναι τίποτα.

Το φθινόπωρο είναι να βγεις έξω για να απολαύσεις τον καιρό πριν γυρίσει. Μαζεύοντας μήλα, μαζεύοντας κολοκύθες, «τιτίβισμα» των φύλλων – πάρτε τις φωτογραφίες και βγείτε έξω. Το φθινόπωρο είναι η εποχή του καρναβαλιού, η ποδοσφαιρική περίοδος και η ποδοσφαιρική περίοδος. Υπάρχει πάντα κάτι να κάνεις και κάποιο παιχνίδι να παρακολουθήσεις. Υπάρχει πάντα ένα αίσθημα επείγοντος το φθινόπωρο. Ο Σεπτέμβριος έρχεται με την πολυάσχολη μετάβαση σε μια νέα σχολική χρονιά και αναβοσβήνεις και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Περνάμε τους φθινοπωρινούς μήνες μέχρι την ημέρα των Χριστουγέννων κάνοντας όλα τα πράγματα, αγοράζοντας όλα τα πράγματα και παρακολουθούμε όλες τις εκδηλώσεις και τις υποχρεώσεις των διακοπών.

Μετά χτυπήσαμε 2 Ιανουαρίου και…τίποτα.

Ο χειμώνας δεν περιμένει τίποτα από εμάς. Μείνετε μέσα. Μείνετε ζεστοί. Μείνετε άνετοι. Φάτε τη σούπα. Πιείτε τη ζεστή σοκολάτα. Διαβάστε ΟΛΑ τα βιβλία. Παρακολουθήστε κάθε επεισόδιο αυτής της εκπομπής που θέλατε να δείτε. Γιατί όχι? Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνουμε. Δεν υπάρχει πού να πάτε. Θέλετε να περάσετε μια ολόκληρη Κυριακή κάνοντας τίποτα άλλο από το πλύσιμο ρούχων και το Netflix; Μην ανησυχείς. Τίποτα προγραμματισμένο πάντως.

Είναι σχεδόν η πρώτη μέρα της άνοιξης και είμαι απολύτως έτοιμος για τον χειμώνα για να μαζέψω τα πράγματά μου και να ξεκινήσω. Αλλά νομίζω ότι όταν κυλήσει ο επόμενος χειμώνας μπορεί να το προσεγγίσω με διαφορετική στάση. Όλοι περιμένουν κάτι από μένα εκτός από χειμώνα; Ο χειμώνας λέει κάτσε, ξεκουράσου, επαναφόρτισε. Χρησιμοποίησα σίγουρα αυτόν τον χειμώνα για να κάνω όλα αυτά τα πράγματα. Νιώθω μέρα με τη μέρα πιο δυνατός και έτοιμος να αντιμετωπίσω τις προσδοκίες της άνοιξης. Ευχαριστώ, λοιπόν, χειμώνα, που μου έδωσες τον χρόνο που χρειαζόμουν τόσο απεγνωσμένα.

Ίσως ο χειμώνας είναι ο φίλος που ποτέ δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν σε αυτή την πολυάσχολη ζωή που κάνω. Ίσως ο χειμώνας να είναι στην πραγματικότητα η πιο ευγενική εποχή. Η καλοκαιρινή μου καρδιά γελάει με την απλή πρόταση ότι οποιαδήποτε εποχή θα μπορούσε να ξεπεράσει την ευτυχισμένη, ζεστή, φωτεινότητα του καλοκαιριού, αλλά δεν μπορώ παρά να δώσω στον χειμώνα ένα χαμόγελο με ευγνωμοσύνη καθώς κυματίζει ότι είναι αντίο.

Θα σε ξαναδώ, φίλε, μετά από ένα άλλο ταξίδι γύρω από τον ήλιο.