Η PoA του ΟΗΕ στα 20 – Πώς να #Σπάσει την Αλυσίδα της Ένοπλης Βίας

Σήμερα το 7η Διετής Σύνοδος Κρατών του Προγράμματος Δράσης των Ηνωμένων Εθνών για τα φορητά όπλα και τα ελαφρά όπλα (ΟΗΕ PoA) συνέρχεται. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, με αυτή τη διεθνή συμφωνία που εγκρίθηκε το 2001, «οι κυβερνήσεις συμφώνησαν να βελτιώσουν τους εθνικούς νόμους περί φορητών όπλων, τους ελέγχους εισαγωγών/εξαγωγών και τη διαχείριση των αποθεμάτων – και να συμμετάσχουν σε συνεργασία και βοήθεια», με στόχο «να αποτρέψουν την παράνομη κατασκευή και παράνομη διακίνηση φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού ή εκτροπή τους σε μη εξουσιοδοτημένους αποδέκτες.»

Ένας υψηλός στόχος, με περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο φορητά όπλα σε κυκλοφορία που εμπλέκονται σε πολέμους και εγκλήματα, αυτοκτονίες και ατυχήματα που έχουν ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους και εκατομμύρια τραυματισμούς κάθε χρόνο. Πόσο υγιές είναι το PoA του ΟΗΕ 20 χρόνια μετά; Έχουν περιορίσει οι χώρες τον ανθρώπινο πόνο και έχουν προωθήσει πολιτισμούς ειρήνης; Είναι οι άνθρωποι πιο ασφαλείς από την ένοπλη βία; Οι απαντήσεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από βασικούς κοινωνικούς προσδιορισμούς της υγείας: πού ζείτε, κοινωνικοοικονομικές σας συνθήκες και πολιτιστικό περιβάλλον σας.

Το προοίμιο του PoA περιέχει ένα όραμα που σε μεγάλο βαθμό απραγματοποίητο τα τελευταία 20 χρόνια, το οποίο είναι: «Κράτη, περιφερειακοί και υποπεριφερειακές και διεθνείς οργανώσεις, ερευνητικά κέντρα, υγειονομικά και ιατρικά ιδρύματα, το σύστημα των Ηνωμένων Εθνών, διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και η κοινωνία των πολιτών παροτρύνεται, κατά περίπτωση, να αναπτυχθεί και να υποστηριχθεί έρευνα προσανατολισμένη στη δράση με στόχο τη διευκόλυνση μεγαλύτερης ευαισθητοποίησης και καλύτερης κατανόησης της φύσης και του εύρους των προβλημάτων συνδέεται με το παράνομο εμπόριο φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού…» ..

Το 1996, η 49η Συνέλευση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) αναγνώρισε τη βία ως κορυφαίο πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκοσμίως. Στη συνέχεια, ο ΠΟΥ ανέπτυξε το έγγραφο ορόσημο Small Arms and Global Health που ετοιμάστηκε για την πρώτη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Παράνομο εμπόριο φορητών όπλων και ελαφρού οπλισμού το 2001. Σε αυτό ο ΠΟΥ δηλώνει ότι «η βία είναι…..ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας – και ένα που μπορεί σε μεγάλο βαθμό να προληφθεί. Οι προσεγγίσεις για τη δημόσια υγεία έχουν πολλά να συμβάλουν στην επίλυσή του».

Τα φορητά όπλα και τα ελαφρά όπλα έχουν αναγνωριστεί ως ανθρωπιστική κρίση. Τα σταθερά υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας για βίαιο τραυματισμό απαιτούν δέσμευση για ανάπτυξη και υποστήριξη έρευνας προσανατολισμένης στη δράση, προκειμένου να αντιμετωπιστούν αυτοί οι τραυματισμοί από την άποψη της δημόσιας υγείας. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το πλαίσιο στο οποίο συμβαίνουν οι ανθρωποκτονίες σε διάφορες χώρες. Έχει αναγνωριστεί ότι πολλές μορφές διαπροσωπικής βίας συμβαίνουν σε μια σύνθετη αλληλεπίδραση ατομικών, σχέσεων, κοινωνικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Αυτή η προσέγγιση για την κατανόηση των πολλαπλών επιπέδων αλληλεπίδρασης έχει οριστεί ως το «οικολογικό μοντέλο». Μεταξύ των παγκόσμιων παραγόντων κινδύνου που εντοπίστηκαν και συνδέονται με υψηλότερα ποσοστά ένοπλης βίας είναι η άμεση πρόσβαση στα πυροβόλα όπλα, η κατάχρηση ναρκωτικών ή η χρήση αλκοόλ και οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες.

Το PoA ζητά ρητά την ταυτόχρονη προσέγγιση του ζητήματος των φορητών όπλων τόσο από την προμήθεια και απαιτούν προοπτικές. Ένας βασικός μοχλός της ζήτησης για όπλα είναι η αντίληψη του ατόμου για την ασφάλεια μέσα στο περιβάλλον του. Ως εκ τούτου, οι άκρως βίαιες κοινότητες δεν είναι μόνο το κεντρικό μέλημα της PoA, είναι τα περιβάλλοντα που πρέπει να γίνουν λιγότερο βίαια προκειμένου να μειωθεί η ζήτηση για φορητά όπλα. Η προσέγγιση της δημόσιας υγείας ενδείκνυται ιδανικά για την πρόληψη της ένοπλης βίας με βάση την κοινότητα, παρέχοντας έτσι τον πιο άμεσο τρόπο μείωσης της ζήτησης φορητών όπλων στις περιοχές που χρειάζονται περισσότερο αυτή τη δράση.

Μια προσέγγιση δημόσιας υγείας για τον τραυματισμό με φορητά όπλα εστιάζει στους παράγοντες κινδύνου που προκαλούν την ένοπλη βία και τις επιπτώσεις της βίας με όπλα στην υγεία, και φέρνει στο προσκήνιο την έμφαση της κοινότητας δημόσιας υγείας στις επιστημονικές μεθοδολογίες και την πρόληψη. Ομάδες δημόσιας υγείας συνεργάζονται με πολλούς τομείς της κοινωνίας προωθώντας μια ποικιλία μέτρων που μπορούν να μειώσουν τη συχνότητα και τη σοβαρότητα των τραυματισμών από πυροβολισμούς. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι αυτές που έχουν αναπτυχθεί και τελειοποιηθεί για την πρόληψη μολυσματικών και χρόνιων ασθενειών και τραυματισμών, συμπεριλαμβανομένων της πολιομυελίτιδας και της ελονοσίας, της μόλυνσης από τον ιό HIV, της ευλογιάς και των θανάτων από αυτοκίνητα σε πολλές χώρες. Η ίδια υποκείμενη προσέγγιση μπορεί επίσης να μειώσει τους θανάτους και τους τραυματισμούς από όπλα, και υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία για αυτό.

Οι μέθοδοι δημόσιας υγείας ξεκινούν με τη συλλογή πληροφοριών. Τα δεδομένα για τραυματισμούς που σχετίζονται με όπλα θα καθοδηγήσουν τον εντοπισμό των παραγόντων κινδύνου που συμβάλλουν σε αυτούς τους τραυματισμούς. Στη συνέχεια, μπορούν να αναπτυχθούν πιθανές παρεμβάσεις που να αντιμετωπίζουν αυτούς τους παράγοντες, να στοχεύουν σε περιοχές και ομάδες υψηλού κινδύνου, να ελέγχονται για σκοπιμότητα και να αξιολογούνται ως προς την αποτελεσματικότητα. Τα αποτελέσματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από επαγγελματίες υγείας για να ευαισθητοποιήσουν το μέγεθος του προβλήματος και να υποστηρίξουν δημόσιες πολιτικές και στρατηγικές υγείας για τη μείωση της βίας.

Το IPPNW έχει δεσμευτεί να αντιμετωπίσει την πρόληψη της ένοπλης βίας από μια προσέγγιση δημόσιας υγείας. Επιδιώκουμε να σπάσουμε την αλυσίδα στον πιο αδύναμο κρίκο. Ελάτε μαζί μας στην καμπάνια μας #breakthechain.