Ένα υπό εξαφάνιση πάρκο τσέπης στο Charlotte

Ως μακροχρόνιος ακτιβιστής για τη διατήρηση, τρέφω ιδιαίτερη ενσυναίσθηση για όσους υποστηρίζουν τη διατήρηση του τοπίου. Είναι αρκετά δύσκολο να διατηρηθούν τα ιστορικά κτίρια, αλλά τα τοπία είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση. Σίγουρα, τα κτίρια υποφέρουν από τα στοιχεία και την ανθρώπινη παραμέληση, όπως συμβαίνει και με τα τοπία, αλλά τα κτίρια είναι πιο σκληρά, ειδικά αυτά που κατασκευάστηκαν πριν από εκατοντάδες χρόνια από τεχνίτες που χρησιμοποιούσαν υλικά και τεχνικές που οι σύγχρονοι προγραμματιστές δεν μπορούσαν ποτέ να αντέξουν οικονομικά και δεν θα τους ενδιέφεραν ούτως ή άλλως.

Αυτό δεν ισχύει για τα εύθραυστα τοπία που εξαρτώνται πολύ περισσότερο από την τακτική ανθρώπινη προσοχή και μπορούν σχεδόν να εξαλειφθούν από μερικά χρόνια που αξίζει (ή λιγότερο) να παραμεληθούν. Συγκριτικά, υπάρχουν ιστορικά θέατρα σε όλη την πολιτεία της Νέας Υόρκης που έχουν αντέξει δεκαετίες σε κακομεταχείριση, μόνο για να επανέλθουν με τη βοήθεια μιας καλά χρηματοδοτούμενης αποκατάστασης.

Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκω το έργο του Ίδρυμα Πολιτιστικού Τοπίου τόσο επιτακτικό.

Ιδρύθηκε το 1988, το CLF, μεταξύ άλλων εργασιών, διατηρεί ένα πρόγραμμα Κατολίσθησης, το οποίο «εφιστά την άμεση και διαρκή προσοχή σε απειλούμενα τοπία και χαρακτηριστικά τοπίου.»

Πρόσφατα έγραψα για το Crowninshield, ένα παραμελημένο ακίνητο στο Wilmington του Ντέλαγουερ, το οποίο βρίσκεται στο ραντάρ της CLF, αν και ίσως είναι πολύ μακριά για τη λίστα Landslide..

Αλλά εδώ είναι ένα δημόσιο πάρκο που μόλις μπήκε στη λίστα ως „σε κίνδυνο“ αυτόν τον μήνα: Πάρκο Thomas Polkτο οποίο βρίσκεται στο Charlotte, NC.

Το πάρκο σχεδιάστηκε από Angela Danadjieva και άνοιξε το 1991. Με τον σύζυγό της, Thomas Koenig, η Danadjieva σχεδίασε πάνω από 100 έργα πλατείας και αστικού χώρου σε διάφορα μέρη της χώρας.

Το Polk είναι ένα μικροσκοπικό πάρκο (ένα τρίτο στρέμμα), αλλά έχει έναν καταρράκτη ύψους 30 ποδιών και μια ανακλαστική πισίνα που περιβάλλεται από φυτείες. Αυτό μπορεί να μην σημαίνει πολλά για όσους δεν ζουν σε πόλεις, αλλά όταν το κάνετε, λατρεύετε κάθε μικρό πάρκο τσέπης, πρασινάδα ή σιντριβάνι που προσφέρει μια σύντομη ανάπαυλα από τα κτίρια και την κυκλοφορία. Λατρεύω τη ζωή στην πόλη, αλλά νομίζω ότι τα πάρκα είναι ένα μεγάλο μέρος της. Ο Frederick Law Olmsted, ο οποίος σχεδίασε το σύστημα πάρκων του Buffalo, το έκανε επίσης.

Ένα από τα κύρια πράγματα που με ενοχλεί σχετικά με το σχέδιο της πόλης της Σάρλοτ να κατεδαφίσει αυτό το πάρκο είναι ότι τα μέλη του συμβουλίου προσφέρουν τους ίδιους ανόητους λόγους που οι αδερφοί τους σε άλλες πόλεις παντού προσφέρουν για να δικαιολογήσουν την κατεδάφιση ιστορικών κτιρίων: «Είναι παραμελημένο, είναι κακοσυντηρημένο. έχει αρχίσει να καταρρέει».

Λοιπόν, ποιος φταίει; Ποιοι είναι οι κανονισμοί ιδιοκτησίας εάν δεν πρέπει να εφαρμοστούν; Και είναι δουλειά του δήμου να τους επιβάλει για να διασφαλίσει ότι όλα τα ακίνητα –πάρκα και κτίρια– διατηρούνται σε καλή κατάσταση.

Σε αυτήν την περίπτωση, η ίδια η πόλη κατέχει το πάρκο, οπότε δεν έχουμε πολύ να πάμε για να εντοπίσουμε ποιος το παραμέλησε.

Προσθέτοντας προσβολή στον τραυματισμό, τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν το 2019 για την ανακαίνιση του πάρκου θα χρησιμοποιηθούν τώρα για την κατεδάφισή του.

Από τις εικόνες που έχω δει, δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν αντικαταστάτη να επιτύχει το ίδιο επίπεδο δράματος και στυλ – σε κάθε περίπτωση, η κατεδάφιση είναι μια κατάφωρη πράξη μη βιωσιμότητας καθώς και ένα χαστούκι στο έργο που εξακολουθεί να υφίσταται στα μέσα του αιώνα της Αμερικής γυναίκες αρχιτέκτονες τοπίου.

Το πάρκο πρέπει να αποκατασταθεί.

Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά του Ιδρύματος Πολιτιστικού Τοπίου.